سپهر رجبی تحلیلگر انرژی و استاد اقتصاد در گفتگو با خبرنگار مهر علت اصلی تمرکز دشمن بر صنعت نفت و گاز ایران را تشریح کرد و گفت: امروز دیگر هیچ بازیگر منطقه‌ای یا فرامنطقه‌ای نسبت به نقش بی‌بدیل نفت و گاز در اقتصاد ایران تردید ندارد. رژیم صهیونیستی و متحدانش به‌درستی دریافته‌اند که اگر می‌خواهند اقتصاد ایران را دچار شوک، بی‌ثباتی و فشار جدی کنند، باید سراغ شریان‌های اصلی حیات اقتصادی کشور بروند؛ و بی‌هیچ تردیدی مهم‌ترین شریان، زنجیره تولید، انتقال و صادرات نفت و گاز است.
وی افزود: بیش از نیمی از ارزآوری کشور – حتی در سال‌های سخت تحریم – از محل همین صادرات نفت، میعانات، و محصولات پتروشیمی حاصل می‌شود. نفت و گاز فقط منبع درآمد نیست؛ بلکه پایه تأمین بودجه دولت، ثبات نرخ ارز، تأمین امنیت انرژی، حفظ اشتغال مستقیم و غیرمستقیم میلیون‌ها نفر و تأمین مواد اولیه صدها صنعت دیگر است. توقف حتی چندروزه در فعالیت این حوزه، می‌تواند به رشد ناگهانی قیمت‌ها، اختلال در تولید برق، توقف حمل‌ونقل و حتی بی‌ثباتی اجتماعی منجر شود. دشمن به‌خوبی می‌دانست که نفت و گاز، ضامن پایداری اقتصاد و جامعه ایرانی است.
این استاد دانشگاه اظهار داشت: در جنگ ۱۲ روزه، حملات سایبری و تهدیدات فیزیکی علیه زیرساخت‌های انرژی ایران شدت گرفت چون امید اصلی دشمن به این نقطه دوخته شده بود که اگر بتواند حتی به‌صورت موقتی جریان تولید نفت، گاز یا انتقال انرژی را مختل کند، بلافاصله آثار آن را در بازار ارز، شاخص‌های بورس، تولید صنایع و حتی زندگی روزمره مردم ایران خواهد دید. در واقع، هدف فقط آسیب زدن به زیرساخت نبود، بلکه برهم زدن اعتماد عمومی، ایجاد کمبودهای حیاتی و فراهم آوردن زمینه اعتراضات اقتصادی مورد نظر آن‌ها بود.
رجبی درباره نقش صنعت نفت و گاز در تضمین ثبات اقتصادی کشور گفت: صنعت نفت علاوه‌بر ایجاد درآمد ارزی، پشتوانه اصلی رشد و توسعه بخش‌های دیگر اقتصاد به شمار می‌رود. حتی تولید گندم یا فولاد، کارخانجات سیمان یا قطعه‌سازی و صدها هزار شغل مستقیم و غیرمستقیم، همه به امنیت و پایداری انرژی وابسته‌اند. اگر این زنجیره از هم بپاشد، سرمایه‌گذاری خارجی و داخلی، اشتغال، صادرات و حتی رشد فناوری در کشور گرفتار رکود می‌شود.
وی افزود: در این نبرد اما دشمن موفق نشد حتی یک مورد توقف جدی یا بحران پایدار ایجاد کند. دلیل این امر، تجربه بالا، مدیریت حرفه‌ای و وجود سامانه‌های پشتیبان و پراکندگی زیرساخت‌های نفت و گاز بود. نیروی انسانی آموزش‌دیده، سامانه‌های دفع حملات سایبری، خطوط انتقال جایگزین و ذخیره‌سازی‌های راهبردی، به صنعت نفت و گاز اجازه داد تا حتی در روزهای حساس، تأمین پایدار انرژی کشور و تعهدات صادراتی را حفظ کند.
رجبی تاکید کرد: تاب‌آوری صنعت انرژی ایران، به معنای واقعی کلمه ضامن امنیت ملی است. اگر بخش انرژی برای چند روز متوقف می‌شد، بسیاری از مراکز درمانی، کارخانجات، برق‌رسانی و حتی زندگی روزمره مردم زیر سوال می‌رفت. در مقابل، ایستادگی زیرساخت‌های نفت و گاز در برابر شدیدترین تهدیدات نظامی و سایبری، پیام روشنی به بازارهای جهانی و متحدان تجاری ایران ارسال کرد: «ایران حتی در شرایط جنگ تمام‌عیار نیز یک شریک قابل‌اعتماد و صادرکننده‌ای قابل اطمینان است.»
وی در جمع‌بندی این تحلیل اظهار داشت: درس کلیدی جنگ ۱۲ روزه این بود که آینده اقتصاد ایران همچنان از میان لوله‌ها، خطوط انتقال و پالایشگاه‌ها عبور می‌کند. هر سرمایه‌گذاری در ایمن‌سازی، به‌روزرسانی فناوری و هوشمندسازی مدیریت صنعت نفت و گاز، مستقیماً به بازدارندگی اقتصادی، امنیت ملی و مقاومت اجتماعی کشور می‌انجامد. دشمن با حمله به صنعت انرژی، قصد داشت ستون فقرات اقتصاد ایران را خم کند، اما این ستون امروز محکم‌تر از همیشه ایستاده است.
